België in de Tweede Wereldoorlog

Het verzet van de Belgsche volk tegen de Duitse regering groeide steeds en er waren verschillende redenen ervoor: de Britten kwamen in opstand, de Amerikanen raakten betrokken bij de oorlog, de volk had steeds minder voedsel en, vanaf 1942, waren ze gedwongen naar Duitsland te gaan werken.  De Belgen ondernamen verschillende acties om tegen de Duitsers te verzetten: ze hielpen de Britten om belangrijke, geheime informatie over te brengen ze smokkelden honderden neergeschoten Britse piloten ze saboteerden Duitse aanvoerlijnen ze braken telefoonverbindingen en electriciteitstoevoer onder Er waren vijftien verzetgroepen en de belagrijkste waren: de Witte Brigade, het Front de l´Indépendence (waarbij de communisten ook waren aangesloten) en het Geheim Leger.  Vele levens waren vanwege de verzet in Begië verloren, maar het was effectief: ze redden meer dan de helft van gevanggenomene Joden. Weerstander en Canadese millitaire politie Bronnen: https://www.belgiumwwii.be/nl/belgie-in-oorlog/ge

 Het Belgisch leger probeerde te vechten, maar het was duidelijk dat ze zouden verliezen. Koning Leopold III vroeg Frankrijk en Groot-Britannië naar hulp, maar die hulp kwam nooit. Nadat hij had gerealiseerd dat overgave de enige uitweg was, voegde de koning zich bij de troepen. België capituleerde officieel op 28 mei 1940. Deze beslissing werd scherp bekritiseerd. Duizenden Belgen verloren hun levens en honderdduizenden werden naar krijgsgevangenkampen gebracht.  In tegenstelling tot andere gebieden die onder Duits bestuur waren, bleef België onder millitair bestuur (in plaats van burgerlijkbestuur) tot 7 juni 1944. Generaal Freiherr Alexander von Falkenhausen werd als millitair gouverneur van het gebied gekozen. Hij leidde de Duitse troepen en de Belgische politie en gendarmerie, wat hem volledige controle over het gebied gaf.  De praktische adiminstratie werd eerst aan de ministers die niet hadden ontgesnapt vertrouwd. Na enige tijd werden ze vervangen door collaborateurs. Vanaf 6 o

 Tussen 1920 en 1937 ondertekende Beligë een reeks dokumenten met Frankrijk, Groot-Britannië en Duitsland. Eerst begon ze het leger te versterken en daarna beloofden Frankrijk en Groot-Brittanië Beligië te helpen in geval van een oorlog. Eindeljk beloofde Duitsland het belgische gebied te besparen. België wilde dus neutral blijven. Toch, werd hun wens niet vervuld. In de vroege ochtenduren op 10 mei 1940 viel het Duitse leger binnen. Nog steeds bang voor de gebeurtenissen van 1914, begonnen vele mensen te vluchten. Vele van hen (ambtenaren en magistraten, die volgens contracten moesten op hun post blijven) werden bij terugkeer bestraaft.  Het leger moest sommige goede posten opgeven om op drie andere linies te kunnen vechten. Onder druk van Frankrijk werd de Scheldelinie verlieten, waarvoor Franse pers België schuldigde. Toch, nog tjdens de oorlog, werd de heldendom van de belgische troepen erkend. Vanaf de inval begonnen belgische reservisten CRAB's genoemd, naar Frankrijk te gaan